Boş...

Vicdanını rahatlamak için istediğin kadar bahane ara; hiçbir işe yaramadığını göreceksin..

Hayat acımasız falan değil aslında; acımasız olan bizleriz. Kendimize eziyet etmekten zevk alan canlılarız. Aşkı bile yaşarken mutlaka bir eziyet, bir acı söz konusu. Durup düşünmeden edemiyorum; keyfini çıkarmak varken kime kinimiz ki illa bir isyan, bir aykırılık yada bir ihanet peşinde koşuyoruz.

İhanet derken, illa bir başkasıyla cinsel birliktelikten bahsetmiyorum; beynimizdeki küçük oyunlar bile bir ihanet değil mi?

İnandığın insanlar vardır hayatında; gün gelir o inancını öyle yerle bir ederler ki; işte o zaman köşeye sıkışmış bir farenin korkusunu yaşarsın... şüphe duyarsın kendinden; hatta "hass.... bu nasıl olabilir ki? güvenmek mi hataydı?" diye kendi kendini yersin...

Hepsi boş be gülüm, hepsi çok boş... hayat sana ders veriyor; güvenebileceğin tek kişi kendinsin eninde sonunda